Eindelijk weer eens een ‘ouderwetse’ nieuwsbrief. De laatste verscheen, echt waar, begin augustus vorig jaar (wat rijmt als in een Sinterklaasgedicht). Doordat we met vrijwel al onze vriend(inn)en en kennissen nog wel regelmatig contact hebben gehad (vooral via WhatsApp), zijn we echter min of meer op de hoogte gebleven van elkaars ‘wel en wee’. Enfin… toch maar even een korte terugblik op het afgelopen jaar… zonder commentaar op ‘de toestand in (Nederland, Europa en) de wereld’ … alhoewel daar, wat ons betreft, wel het nodige op aan te merken valt.
Sinds eind 2023 wonen we
dus in Le Ventoux, in een eenvoudige boerenwoning op een grote, open plek,
omgeven door gemengd bos (zeven hectare ‘speelterrein’). Buren hebben we niet…
en de stilte wordt voornamelijk doorbroken door natuurlijke geluiden (en, in de
winter, soms door blaffende honden en geweerschoten van jagers… wat dan weer
niet zo ‘leuk’ is… maar dat terzijde). Kortom… (op de jagers na) de ideale
omgeving om het pad dat we ooit zijn ingeslagen terug te vinden en ons weer wat
meer te kunnen gaan richten op en verdiepen in datgene wat ons bezighield
voordat we naar Curaçao vertrokken (zen… wandelen… reizen…). Tenminste zo leek
het aanvankelijk. Helaas… niet alles is wat het lijkt… en niet alles loopt
zoals je je dat voorstelt.
Een andere tegenvaller is dat Nelly Gest ons heeft laten weten dat La Maison des Himalayas zich terugtrekt uit Ladakh en, als gevolg daarvan, gaat stoppen met de financiële ondersteuning van kinderen en hun families die behoren tot de Drokpa's (boeddhistische Darden), een kleine, maar bijzondere etnische minderheid die zich lang geleden in de afgelegen Indusvallei hebben gevestigd. Dit heeft alles te maken met het feit dat de situatie in Indiaas westelijke Himalayagebied de laatste jaren enorm is veranderd (lees: verslechterd)… deels door de moeilijke bereikbaarheid, maar ook door allerlei restricties (zoals de invoering van een zgn. ‘permit’ om bepaalde grensgebieden te mogen bezoeken) en tegenwerking van de Indiase autoriteiten (de voortdurende grensschermutselingen met China en Pakistan zorgen er ongetwijfeld voor dat deze situatie voorlopig niet zal verbeteren). In ieder geval begint er dus kennelijk een onwerkzame situatie te ontstaan voor buitenlandse organisaties, zoals La Maison des Himalayas. Triest voor de kinderen en hun families… jammer voor ons. Een reis naar Ladakh (en een bezoek aan de Drokpa's) stond immers bovenaan op onze ‘bucket-list’. Stond… want door alle sombere verhalen van Nelly en alle gedoe (de ingewikkeldheid om daar te komen waar je wil komen), hebben we uiteindelijk definitief besloten om ons maar niet meer te focussen op Indiaas westelijke Himalayagebied (en ook niet op de rest van India trouwens, want daar hebben we eigenlijk nooit zoveel mee gehad). Vaarwel Ladakh, vaarwel Drokpa's (met pijn in het hart). Overigens zullen we Padma Ladol en haar familie (die dus ook in de afgelegen Indusvallei, ten westen van Leh, wonen) nog zo lang als mogelijk financieel blijven ondersteunen.
Een regelrechte meevaller, ‘een schot in de roos’, was onze reis naar
Indonesië (‘een oude liefde’), dit najaar. Een maand Java en (noordwest) Bali
bleek achteraf te kort.
Veel gezien (ook onder water)… en veel bijzondere (soms zelfs ontroerende) ontmoetingen gehad… vooral op Bali, waar we twaalf dagen doorbrachten in en rond Pemuteran, een redelijk onaangetast dorp waar je het pure, authentieke Balinese leven nog kunt proeven (voor zolang het duurt). Daar hebben we ook gedoken en gesnorkeld… en gekeken (maar ook geluisterd) hoe men bij het Biorock Coral Reef Restoration Project te werk gaat.
In Kalibukbuk (Lovina Beach), meer naar het oosten, hebben we ook nog een
ander project bezocht… Global Village Foundation Bali... een
(‘non-profit’) sociaal project dat onder meer als doel heeft (jonge) Balinezen met een beperking aan
een stage- of werkplek te helpen. Zo werkt het Global Village Kafé
(eigenlijk een restaurantje) met dove en slechthorende obers, serveersters en
keukenpersoneel (leuke, vriendelijke jongelui). Klanten kunnen hun bestelling
doen door het gewenste gerecht op de menukaart aan te wijzen (en verder hun
fantasie/creativiteit te gebruiken). Prettige sfeer. Geweldig initiatief!
Met de netto-opbrengst van het restaurantje (en donaties van tevreden klanten) helpt Global Village Foundation Bali arme mensen en mensen met een beperking die op Bali (en op de omringende eilanden) leven aan een betere toekomst. Ze doen dit o.a. door te zorgen voor schoon-water-projecten waar dat nodig is, voedselhulp aan en ondersteuning van arme families, (gratis) onderwijs aan kansarme kinderen en rolstoelen voor kinderen en volwassenen met een beperking.
We komen hier later ongetwijfeld nog op terug. Op de website van Global Village Foundation Bali is ondertussen te zien waarom dit initiatief zo’n enorme indruk op ons heeft gemaakt.
Reinaert (Le Ventoux)...
Le Ventoux was bedoeld
als een soort ‘pied-à-terre’… als een plek om thuis te komen na
(lange) wandelingen of (verre) reizen. Maar juist het plan om meer te gaan
wandelen en reizen bleek al snel letterlijk en figuurlijk in het water te
vallen. Letterlijk… doordat er het afgelopen jaar in onze favoriete
wandelgebieden (dicht bij huis, maar ook in de Cévennes, op de Grands Causses
en in Spanje en Portugal) bizar veel regen is gevallen. Figuurlijk… doordat
kamperen in Europa er in een paar jaar tijd niet leuker op is geworden. Zelfs
buiten het hoogseizoen (wanneer wij bij voorkeur op pad gaan) zien (ook veel
bescheiden) campings er inmiddels uit als parkeerplaatsen… vol met, soms
buitenproportionele, camping-cars. Bovendien kom je op de (voorheen) meest
verstilde plekken mensen tegen. Een tegenvaller.
Parque Nacional de Monfragüe (Portugal)...
Een andere tegenvaller is dat Nelly Gest ons heeft laten weten dat La Maison des Himalayas zich terugtrekt uit Ladakh en, als gevolg daarvan, gaat stoppen met de financiële ondersteuning van kinderen en hun families die behoren tot de Drokpa's (boeddhistische Darden), een kleine, maar bijzondere etnische minderheid die zich lang geleden in de afgelegen Indusvallei hebben gevestigd. Dit heeft alles te maken met het feit dat de situatie in Indiaas westelijke Himalayagebied de laatste jaren enorm is veranderd (lees: verslechterd)… deels door de moeilijke bereikbaarheid, maar ook door allerlei restricties (zoals de invoering van een zgn. ‘permit’ om bepaalde grensgebieden te mogen bezoeken) en tegenwerking van de Indiase autoriteiten (de voortdurende grensschermutselingen met China en Pakistan zorgen er ongetwijfeld voor dat deze situatie voorlopig niet zal verbeteren). In ieder geval begint er dus kennelijk een onwerkzame situatie te ontstaan voor buitenlandse organisaties, zoals La Maison des Himalayas. Triest voor de kinderen en hun families… jammer voor ons. Een reis naar Ladakh (en een bezoek aan de Drokpa's) stond immers bovenaan op onze ‘bucket-list’. Stond… want door alle sombere verhalen van Nelly en alle gedoe (de ingewikkeldheid om daar te komen waar je wil komen), hebben we uiteindelijk definitief besloten om ons maar niet meer te focussen op Indiaas westelijke Himalayagebied (en ook niet op de rest van India trouwens, want daar hebben we eigenlijk nooit zoveel mee gehad). Vaarwel Ladakh, vaarwel Drokpa's (met pijn in het hart). Overigens zullen we Padma Ladol en haar familie (die dus ook in de afgelegen Indusvallei, ten westen van Leh, wonen) nog zo lang als mogelijk financieel blijven ondersteunen.
Padma Ladol (Ladakh)...
Veel gezien (ook onder water)… en veel bijzondere (soms zelfs ontroerende) ontmoetingen gehad… vooral op Bali, waar we twaalf dagen doorbrachten in en rond Pemuteran, een redelijk onaangetast dorp waar je het pure, authentieke Balinese leven nog kunt proeven (voor zolang het duurt). Daar hebben we ook gedoken en gesnorkeld… en gekeken (maar ook geluisterd) hoe men bij het Biorock Coral Reef Restoration Project te werk gaat.
Biorock Coral Reef Restoration Project (Bali)...
Met de netto-opbrengst van het restaurantje (en donaties van tevreden klanten) helpt Global Village Foundation Bali arme mensen en mensen met een beperking die op Bali (en op de omringende eilanden) leven aan een betere toekomst. Ze doen dit o.a. door te zorgen voor schoon-water-projecten waar dat nodig is, voedselhulp aan en ondersteuning van arme families, (gratis) onderwijs aan kansarme kinderen en rolstoelen voor kinderen en volwassenen met een beperking.
We komen hier later ongetwijfeld nog op terug. Op de website van Global Village Foundation Bali is ondertussen te zien waarom dit initiatief zo’n enorme indruk op ons heeft gemaakt.
Global Village Kafé (Bali)...
Inmiddels is er een nieuwe blog aangemaakt (Windhorse Images Indonesia) om een kleine selectie van alle foto’s (zo’n 1.500 in totaal) die in Indonesië zijn gemaakt te kunnen presenteren. Foto’s die laten zien dat onze reis naar Indonesië inderdaad ‘een schot in de roos’ was. Het moet gezegd… er was natuurlijk veel veranderd sinds ons laatste bezoek (zo’n 35 jaar geleden), maar de mensen, zowel op het eiland Java (overwegend moslim) als op het eiland Bali (overwegend hindoe) zijn nog steeds even open, tolerant, vriendelijk en gastvrij als toen. Zo anders dan in het Europa van nu (beetje pijnlijk… en daar zullen we het dit keer dus maar bij laten). T.z.t. zullen we een link naar deze nieuwe blog doorsturen.
Tot slot nog even dit…
We zijn uiteindelijk, na
ruim een jaar Europa, bizar genoeg, tot de conclusie gekomen dat we het
‘luchtigere’ leventje op Curaçao (maar ook de zee, het duiken en het werk in de zgn. ‘coral
nurseries’) eigenlijk best wel missen. Zou een soort dubbelleven wellicht
beter bij ons passen?
Wordt vervolgd…
Donny & Gerard... 'reisgenoten'...
🙏