Nee... geen nieuwsbrief in maart... maar het was voor ons dan ook
een tamelijk hectisch eerste kwartaal (deels eigen keus!).
Eind januari zijn we, ondanks alle Coronaperikelen, toch
maar naar Curaçao vertrokken. We zouden aanvankelijk een maand blijven, maar
het werden uiteindelijk bijna zeven weken. Er bleek zoveel te doen en te regelen.
Bovendien verliep niet alles altijd even vlotjes of zonder ‘hobbeltjes’ (en dat
ondanks de overwegend vriendelijke en zeer welwillende mensen waar we op het
eiland mee te maken hadden!).
Enfin... ondanks alle ‘gedoe’ denken we nog steeds dat
Curaçao, en dan met name Banda’bou, het ‘Wilde Westen’, (voor ons!) een prima
plek is om de tijd die ons nog rest door te brengen. Het huis, gebouwd in
‘landhuisstijl’, is echt fantastisch en het terrein eromheen biedt vele
mogelijkheden (op dit moment hebben we het, als we het over ‘thuis’ hebben, al over ‘ons’ huis op dushi Banda’bou!).
Geen nieuwsbrief dus in maart... maar wel af en toe een mailtje met fotootjes... dat dan weer wel. Bovendien hebben we, na ons lange verblijf op Curaçao en tijdens ons korte verblijf in Nederland daarna, wat kunnen bijpraten met een aantal van onze vriend(inn)en van Oranje Windpaard. En zo is bijna iedereen toch nog aardig op de hoogte gebleven van de ontwikkelingen m.b.t. ons ‘Antilliaans avontuur’.
Ook hier en nu valt overigens nog wel het een en ander te
regelen hoor (en... alle vooroordelen ten spijt... uit niets blijkt dat in
Europa vlotter en efficiënter wordt gewerkt dan op Curaçao... integendeel!).
Maar goed... als alles volgens plan verloopt (en dat valt,
gezien de huidige ontwikkelingen, uiteraard nog wel te bezien!), zullen onze
spullen ergens eind mei/begin juni verscheept worden en zullen wijzelf begin
juni naar Curaçao vertrekken (half mei vindt de verhuizing van Frankrijk naar
Nederland plaats!).
We zijn echt toe aan een nieuwe uitdaging en zien er naar uit om definitief een nieuwe start in een nieuwe omgeving te kunnen maken... en (“last but not least!”)... we hopen bovendien oprecht dat we in de nabije toekomst in staat zullen zijn om ons in deze nieuwe omgeving een beetje nuttig te kunnen maken.
We hopen en wensen dat iedereen in deze moeilijke tijd de
energie kan opbrengen om af en toe (maar liever vaak!) te focussen op positieve
doelen, plannen, projecten, activiteiten en/of andere bezigheden (afwachten, slaafs
en apathisch naar een beeldschermpje staren en ‘inkakken’ is, volgens ons
althans, ook eigen keus!). “Time flies!!!”
We hebben het er al eerder over gehad, maar toch nog maar even het volgende... voor alle duidelijkheid. Omdat we Frankrijk binnenkort (na bijna 25 jaar!) gaan verlaten, zijn we ook genoodzaakt een punt te zetten achter het bestaan van onze in Frankrijk geregistreerde Association Lung-ta. Nogmaals... dit wil echter niet zeggen dat we de sponsoring van ‘onze’ kinderen in Ladakh abrupt zullen beëindigen. Het ligt in de bedoeling om hen tot eind 2021 financieel te blijven ondersteunen... met of zonder hulp van vrienden en kennissen*. We hebben inmiddels een redelijk gevuld spaarpotje en kunnen Nelly (Maison des Himalayas) dus nog tot het einde van 2021 (of zelfs langer!) de tijd te geven om 'nieuwe' sponsors voor 'onze' kinderen in het westelijke Himalayagebied te vinden (wat, volgens haar, wel gaat lukken... Nelly schijnt, in tegenstelling tot ons, over een groot netwerk te beschikken!). Tibetaan Karma Phursang, die nu 16 jaar oud is, zullen we overigens tot zijn 18de financieel blijven ondersteunen. Wordt vervolgd...
Verder is er helaas geen nieuws van/over onze kinderen in het westelijke Himalayagebied. We hopen dat dit niet alleen met de Coronapandemie te maken heeft, maar de berichtgeving over hoe het er momenteel in India aan toegaat is natuurlijk uitermate verontrustend. We kunnen alleen maar hopen dat de afgelegen dorpen in de Indusvallei, ten westen van Leh in Ladakh, waar ‘onze’ kinderen wonen, juist vanwege het feit dat ze in een lastiger te bereiken gebied liggen, minder getroffen worden door het virus.
*We zouden het
uiteraard erg prettig vinden als het steeds kleiner wordende groepje trouwe sponsors
ons nog tot eind van dit jaar zou willen blijven
ondersteunen... maar we hebben ook alle begrip voor die vriend(inn)en van Oranje Windpaard die ons al zo’n 15
jaar (!) ondersteunen en die hier, om welke reden dan ook, liever nu al mee zouden
willen stoppen. Hoe dan ook geeft het ons een goed gevoel dat we met een
relatief kleine groep sponsors 15 jaar lang hebben kunnen bijdragen aan een
betere toekomst voor in totaal 21 (!) kinderen/jongeren (en hun families!) in
het westelijke Himalayagebied. Zie verder pagina Association Lung-ta... (rechts)!!!
Tot slot, zoals gewoonlijk, nog even wat stof tot nadenken...
